16/11

2020 zal wat mij betreft sowieso het leerrijkste jaar worden. Dit op meerdere gebieden. De eerste: nooit van mezelf gedacht dat ik zo een onnozole volgzame burger zo worden van de verplichtingen van hogerhand, maar ja veel keuze heeft men niet. Waar ik nog veel meer belang aan hecht en van geleerd heb is in te zien wie mijn echte vrienden zijn. Ik kom tot de jammerlijke conclusie dat eigenlijk bijna niemand is. In normale tijden bellen ze je wel van ga je me enen drinken daar of daar, of gewoon iets anders doen. Nu je niets van al deze dingen nog kan doen, zie ik pas in waarom mensen dit doen: blijkbaar omdat ze op dat moment niemand beter hadden om die vraag aan te stellen. Mensen die ik graag heb, die bel ik eens of stuur ik in bericht. Helaas zie ik nu in, dat wanneer dit niet van mezelf komt, het heel stil blijft aan de andere kant. Verbazingwekkend dan weer krijg ik wel eens een berichtje van mensen van wie ik dit totaal niet had verwacht, maar die in deze moeilijke tijden toch wel even aan me denken. Dit zijn de dingen die ik niet ga vergeten, die ik koester en in die ik in mijn verdere leven zal meedragen. Echte vrienden zijn kostbaar, zijn heel zeldzaam...Hebben je er handenvol van dan klopt er iets niet. Ze lezen je op facebook, maar daar blijft het meestal bij. Jammer, maar t is de harde waarheid. Bedankt aan die diegenen die er echt voor me zijn (en ik voor hen)...