maandag 8 juni 2020

8/6


😧
Soms voel ik me klein... heel klein. 
Niet begrepen door men omgeving. 
Alsof anderen er plezier in hebben dat ik nog altijd single ben. 
Dan kruip ik men schulp... 
Trek de lakens over mijn kop en huil ik uren aan een stuk... Niemand die me troost, niemand die het ziet, alleen ik met mijn verdriet. 
Ik trek me weer op aan de gedachte dat ooit alles eens zal keren. Dat ik de kracht en moed zal hebben me evenwaardig te vinden als diegenen die altijd denken zich een ietsiepietsie meer te mogen permitteren dan mij... Maar nu even niet...
Het is even weer de wereld laten doordraaien en meegaan met de dagelijkse golven... 
Ooit zal de zon ook schijnen voor mij daar blijf ik in geloven. 
Maar toegeven dat niet alles in je leven rozeguur en maneschijn is, dat is een gave die ik wel heb... en daar ben ik nog altijd fier op ❤️ #porselein - yasmine#










2 opmerkingen:

  1. Ik kom je even troosten Ann...soms kan het even wat minder gaan...toch mag je fier zijn...als mama...als vrouw...vriendin...je doet het toch maar allemaal...
    Ik stuur je heel veel Liefde, Kracht...Compassie en vooral blijf bewegen, geloven, vertrouwen 🌻🍀💛

    BeantwoordenVerwijderen

Ommezwaai

Amaai, superlang geleden dat ik nog iets schreef. Plots kom ik tot het besef dat ik eigenlijk al jaren de verkeerde job doe. Maar je leeft o...