zaterdag 23 mei 2020
23/5
Er zijn zo van die dagen of misschien zelfs weken, waarop alles en iedereen rondom mij die ik tegenkom koppels zijn. En ja ik weet het ik schrijf altijd dat ik gelukkig ben alleen. Toch steken deze dagen nog sporadisch de kop op. Je fiets hen voorbij wandelend hand in hand, schouder om elkaar heen...Er zijn momenten dat ik hier dus stikjaloers op ben. Dat geef ik echt wel toe. Ik denk dan waarom gebeurt dit bij mij nooit meer?? Negen jaar alleen... Ben ik dan echt zo moeilijk, zo kieskeurig? Zo lelijk? Wat is er in godsnaam mis met mij? Ja ik ben 80% van de tijd gelukkig met mijn singleleven...maar soms, heel soms zou ik verdomd zo graag nog eens iemands warmte rondom mij voelen, naast ne stoere vent 's morgens mijn ogen opendoen, gewoon iemand naast me hebben die zegt: 'Ik zie je graag' #what is love?/Howard Jones ❤
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
wel Ann jij bent 9 jaar alleen, ik ben 8 jaar alleen en ook ben niet eenzaam en ook zie het soms, koppeltjes overal..jonge, minder jonge en oudere koppels hand in hand , schouder tegen schouder, naar elkaar glimlachen , lachen met een stunt van de andere, met een 'aangebrande' mop enz...Maar het is ook oh zo mooi om die Liefde te zien, bijna tastbaar is die als die verliefde koppeltjes langs je heen lopen of als wij er met de fiets langs rijden..gelukkig zijn die momenten van jaloezie niet durend en vlug voorbij..en is men terug gelukkig bij het zien van zoveel Liefde en Geluk..tot in de kleine Notelaar bij de heropening van de horeca..en ja dan krijg je van mij een hele stevige knuffel...en ja ook iets lekkers te drinken ;-)...
BeantwoordenVerwijderen