29/04

De lockdown maanden hebben me doen beseffen dat ik eerlijk gezegd niks gemist heb.
Mijn vermoeden van wat ik ben, is dus nogmaals bevestigd: een eenzaat.  Dus ben ik even opzoekwerk gaan doen of ik wel tot de normale mensen behoor. Met 'graag alleen zijn' is dus niks verkeerds of abnormaal.  In tegendeel: het zou een gave zijn, je hebt meer vrijheid, je bent minder afhankelijk, je bent creatiever,...Dit is ook helemaal waar.
Ik moet constant aan de woorden van Flor Decleir denken: 'ik denk dat ik gemaakt ben voor deze periode'. Wel ik ook, het gaat me heel goed af en ik heb al schrik voor de tijd dat alles weer 'normaal' zal gaan worden.  Alle drukte op straat, de gejaagdheid van de mensen, ... Ik zal de rust van nu al gauw weer missen.  Want iedereen gaat al snel terug vervallen in zijn oude patroontje van zijn vroeger leven.
Toch hoop ik dat er iemand van mijn lezers is, die zich hierin ook herkent: die ook heel graag 'alleen' is.  Die geen sociale contacten nodig heeft om zich gelukkig te voelen.
Indien er zo iemand is, zou ik heel graag hebben dat deze persoon me dit even laat weten.
Ooit zei iemand mij: 'je geluk maakt je zelf'.  Deze zin was de omschakeling in mijn leven, vele jaren geleden.  Ik kon me toen ontzettend zielig vinden dat ik alleen was, me voortdurend verveelde, moest zoeken om mijn dagen zonder partner op te vullen. Ik kwam nl uit een leventje waar ik bij wijze van spreken alles met twee deed: slapen, gaan werken, samen naar de winkel, uit eten, weekendjes weg, samen koken, tv kijken,...
Ik ben fier op mezelf dat ik me ooit volledig herpakt heb en dat ik sta waar ik nu sta ALLEEN
Met als leuze: 'life's what you make it' #talk talk #