30/3

Tijdens mijn dagelijkse fietstocht heb altijd tijd zat om nadenken over alles en nog wat.
Deze middag op het zadel was ik me dus aan het bedenken dat mensen die nu stempelen of leven van een ziekte uitkering misschien wel het beste af zijn. Zij zeker van een maandelijks inkomen. Ook al is dat niet de grote som, zeker zijn ze wel. Bijna alle anderen leven in onzekerheid, ook nadien. Want het ergste komt nadien nog veronderstel ik.
Blijkbaar heeft het OCMW reeds heel veel bezoekers gehad van mensen die dit eerder niet zouden moeten doen.
T zijn dingen om schrik van te krijgen toch...we overleven nu misschien wel, maar hoe wordt ons leven nadien!?

😢

Niets kan erger zijn dan nu eenzaam in een ziekenhuiskamer liggen. Niemand die je mag bezoeken, niemand die je mag bellen, niemand...
Het is gewoon hard je kind te zien afzien dat ze niet naar haar meme kan. Haar geen woordje van steun geven, geen knuffel...gewoon NIETS...

• Hier sta ik als moeder ook even machteloos tegenover. Wat kan ik haar zeggen: 'het komt wel goed'?

Nee dat kan ik niet...want ik weet het zelf niet 😢🍀

27/3

Ik wist dat ik me ging ergeren aan de filmpjes die gingen komen als reactie op het schrappen van de Rosbeiaardommegang.  Had me voorgenomen met daar niet zoveel van aan te trekken.
Ware het niet dat het allemaal Aalstenaars zijn die erop reageren. 
k Weet dat ik misschien kritiek ga krijgen, maar ik terk me daar nu eens geen bal van aan.
Voor mij was het nen cadeau toen Aalst carnaval geschrapt werd op de Unescolijst (natuurlijk niet omwille van de reden).  Inderdaad die stoet is heel mooi, er wordt enorm voor gewerkt waarvoor mijn appreciatie.  Maar als je dan na deze stoet en de dagen erna, vooral 's avonds en 's nachts eens rondstapt in deze Aalsterse straten, dan zou ik me al niet Aalstenaar toch wel enorm gaan schamen voor wat ik allemaal zie en ruik (bier, pis, zat, zatter, zatst,...). Moeten we daar ook zo fier op zijn?? Ik vind van niet.
Dat een Rosbeiaardommegang gewoon wordt uitgesteld vind ik een mooie zaak, de Dendermondenaren mogen daar terecht fier op zijn. Hunnen burgemeester is nen mens met het hart op de juiste plaats, geen mediageil figuur die persé nog eens met zijne kop op tv wil komen.
Voor mij dus nen dikken chapeau voor het uitstel van de ommegang en geen aflasting!

26/03

Goeiemorgen
Ik sta nog elke dag opnieuw verbaasd van de rust op staart.
Deze ochtend geen enkele, maar dan ook geen enkele auto tegengekomen tijdens mijn wandelen naar t werk (wat uiteraard niet ver is).  De verkeerslichten zijn zelfs uitgeschakeld.  In alle stilte hoop ik, laat deze situatie op straat aub nog enkele weken zo verder gaan....
Blijf nadien aub ook meer genieten van de mogelijkheden die je hebt om enkel gebruik te maken van je lichaam, je spieren: wandel, loop of fiets naar je werk.  Ons Anuna zal u dankbaar zijn :) Als ze nog leeft tenminste, want corona bant ieder ander nieuwtje in de wereld uit het journaal.
Vijf minuutjes doe ik erover om naar mijn werk te stappen: vijf minuten heb ik genoten, van de vogeltjes die fluiten (ik vermoed dat ze gelukkig zijn), van het niet moeten omkijken of er geen auto komt bij het oversteken van t straat, niet moeten wachten voor de verkeerslichten.... Ik kon mijn dag al niet mooier beginnen.  Hoe saai het ook is op den bureau, die kleine momentjes maken mijn dag de moeite waard.
Ik zou aan ieder aanraden om tussen de miserie in te genieten van de stilte, snuif de gezonde lucht misschien eens extra naar binnen, voel dat je nog LEEFT!

25/3

Geen positief nieuws in het nieuws.
Het aantal opnames is opnieuw gestegen. Dit blijft ook zo in Spanje en Italië.
Ik stel me de vraag, gezien we hier zowel als daar in lockdown zitten, hoe dit dan nog kan. 
Wordt dit virus echt wel enkel overgedragen door fysiek contact? Dan kan dit toch niet?
Het mooie in deze zware tijden is het fantastische weer gelukkig.
Deze ochtend alweer mijn fietstochtje gemaakt. Genoten van de eendjes op de dender, zij hebben geen bezig van wat er allemaal gebeurt.  Evenals genoten van de rust, niemand op de baan, nergens moeten wachten voor een overstekende auto.  Voor mij mag dit verkeer zo eeuwig blijven. Ondanks de moeilijke tijden nu, vind ik de rust die heerst dubbel zo mooi....

24/3

Deze ochtend tijdens mijn fietstochtje (wat ik zoveel mogelijk tracht te doen, niet enkel in tijden van corona) weer tijd om alles eens te overdenken.
Als men ziet dat deze coronacrisis goed is voor het milieu, bijna geen luchtvervuiling, net als op een autoloze zondag, dan hoop ik echt dat ze hier hun conclusies uit trekken.
Laat aub zoveel mogelijk mensen later ook hun homeworking behouden, als dat nu kan, moet het dan ook lukken, dacht ik.
Jullie hechten anders immers ook zoveel belang aan ons milieu, dus voila, hiermee zijn jullie al een stapje vooruit...
Aan ieder die het kan zou ik dus ook volledig aanraden nu: ga buiten, wandelen, joggen, fietsen....het is zalig. Je komt vriendelijke mensen tegen, weinig auto's en het is echt heel wat anders dan in naar zweetgeurende fitnessruimtes te vertoeven.
Geniet van de lente!!

23/3

Goeiemorgen
Stil, stil, stil....eigenlijk zou ik het zalig moeten vinden, zo naar je werk stappen.  Ergens vond ik het ook wel leuk. Ik dacht bij mezelf, het mag nog wel even blijven duren.  Geen auto's aan het wachten aan de lichten aan de Zeshoek. Ik liep helemaal alleen op straat, kwam enkel een maar werkmannen van t stad tegen ('die sukkels moeten ook werken, chapeau').
De regel is dat je geen onnodige verplaatsingen mag doen, enkel buiten komen voor werk, winkel, apotheek of dokter.
Nu stel ik me de vraag als je als koppel met of zonder kids nog gaat werken of één van beide gaat naar de winkel, waar je sowieso nooit meer dan 1.5m afstand kan bewaren. Dan kan je ook het virus oplopen, dan mag je wel je partner of kind gaan besmetten, want je weet het niet, je voelt het niet.
Ik denk niet dat deze mensen nu plots elkaar niet meer kussen, eens vastnemen, niet samen slapen...dat kan, dat mag (?) (!)...
Misschien heb ik dezer dagen gewoon een heel klein beetje te veel tijd om na te denken...
De zon schijnt...laten we er een mooie dag van maken ❤

Net naar blind getrouwd gekeken. In tegenstelling met vorige weken (toen ik nog jaloers was en ook nog es supergraag met iemand op reis wou), nu terug met beide voeten op de grond.
Ik ben 10o% zeker dat ik nooit nog zou kunnen samenwonen met iemand. Ben nu 9 jaar alleen en zodanig op mezelf, dat ik dit niet meer wil. Hoe egoistisch het ook klinkt. Ik heb misschien de luxe het alleen te kunnen ook. Maar als ik die mensen naast elkaar zie leven...pff. Ik moet nier niemand verantwoording afleggen, doe waar ikzelf zin in heb...
Buiten ne knuffel zo nu dan en iemand die naast me slaapt, kan ik me geen beter leven inbeelden 😊

Het zijn rare tijden
Al meer dan een week ben ik alleen thuis.
Ik kom enkel buiten om te gaan werken, wat maarv5 min wandelen is.
Heel af en toe eens naar de winkel omdat het moet.
Mijn dochters blijven bij hun papa omdat hij niet kan gaan werken owv corona.
Gelukkig heb ik mijn twee katten. Mijn trouwe gezellen.
De vraagtekens blijven door mijn hoofd spoken? Hoe lang gaan we zo moeten leven? Maar mijn grootste angst: wat nadien? Onze economie? Faillissementen...?
Komen we hier wel uit?
Ik denk dan bij mezelf: ik mag me gelukkig prijzen dat ik nog kan en mag gaan werken...❤